Je suis arrivée
Door: Lotte Coenen
Blijf op de hoogte en volg Lotte
08 Januari 2014 | Frankrijk, Rijsel
Bonsoir,
Daar zit ik dan aan tafel in de woonkamer in een villa (Lees: in het souterrain van de villa) aan l'avenue Emile Zola. Terwijl ik dit schrijf, probeer ik ook even te koken (Jasmine, ik mis je nu al). Ik zal mijn eerste dag eens samenvatten. Met veel moeite ben ik om 7 uur vanochtend op gestaan en ontzettend bang dat ik al mijn spullen niet mee ging krijgen. Na een illegale busrit gearriveerd op het station Nijmegen. Beginpunt van deze reis. Samen met Jasmine, Charley, Iris en Maud ( die mij heel lief hebben uitgezwaaid) wachten op mijn mama ( die heel lief met mij helemaal naar Roosendaal is meegereisd). Om 09:18 stapten we in de trein en met een beetje geluk was ik om 12:53 in Lille. Maar helaas, het zat ons niet mee. In Roosendaal had trein naar Brussel- zuid wachten 40 minuten vertraging. Ondertussen mijn mama een dikke knuffel gegeven en terug gezet op de trein naar het mooi Twente. Na 50 minuten eindelijk een trein. Nou goed, beter een trein dan geen trein. Eenmaal in Brussel-midi dacht ik dat ik makkelijk over zou kunnen stappen naar Lille. Makkelijk ging het helaas niet. Na een zoektocht op het station, toch maar even gaan vragen bij de balie. Een lichtpuntje tijdens deze barre tocht. De baliemedewerkers spraken Belgisch!! Niet dat je daar dan mee geholpen bent, want ze begrepen me niet echt (Zouden die moppen dan tochl kloppen..?!). Maar gelukkig, ik mocht een uurtje op het station chillen. Het was inmiddels al half twee en ik zou eigenlijk al in Lille moeten zijn. Dan maar even iets te eten zoeken. Een lekkere baguette, daar was ik wel aan toe. Na mijn eerste hap vond ik de smaak toch een beetje vreemd. Bleek dat ik een broodje tonijnsalade aan het eten was. Voor een vis fanaat hemel, voor mij hel. Maar wie honger heeft eet alles, dus ik heb alles opgegeten. (ja, ik vond dit wel een vermelding waard). Eindelijk, in de trein naar Moeskroen. Daar kon ik dan eindelijk overstappen naar Lille. Doe je even...met 50 kilo aan bagage. Ik weet niet of jullie ooit op het station van Moeskroen zijn geweest, maar er was alleen een trapje naar beneden en omhoog. Dus je raad het al, dat ging nooit alleen lukken. Gelukkig zijn de belgen geen onaardige mensen en hielpen ze allemaal maar al te graag mijn koffers naar boven te sjouwen. Dertig minuten later
eindelijk in Lille. (15:50!!) Toen kreeg ik toch wel een beetje een gek gevoel. Hier ga ik dus wonen voor 6 maanden. Dit gaat mijn stad worden. Ik ben benieuwd. Inmiddels hadden mijn schouders en handen het wel gehad, maar even doorzetten. De tram zou wel niet zo erg zijn. Nou....
bliep bliep bliep deden de deuren van de tram die propvol zat en je raad het misschien al... mijn koffer stond binnen en ik moest me er nog bij proppen. Ik heb nog nooit zo brutaal mensen aan de kant geduwd (uit paniek natuurlijk, ik blijf een heel lief meisje). Een paar minuten, lief lachen en veel 'pardons' later stond ik weer buiten. En nu? Meteen maar gevraagd waar 38 'avenue Emile Zola, 59800 Lille (Zo, nu hebben jullie ook mijn adres. Ik verwacht zakken met post). Om half 5 had ik afgesproken met de la belle filles van de huisbaas. Ik was mooi op tijd en Madame L. ook. Voulez-vous d'anglais? En toen het antwoord dat ik niet verwachtte van een architecte. Non, quelques mots. Oke, het vooroordeel van de niet Engels sprekende Fransen werd even keihard bevestigd. In het frans liet ze me het huis zien, waar ik enkel de woorden bien, beau, d'accord sprak. Terwijl madame L. door ratelde in het Frans. Ook even bevestigd gekregen dat mijn Frans diep diep weg gezakt is. Maar het is gelukt ik zit in Frankrijk. Dat heb ik geweten ook. In de rij van de kassa betrapte ik mezelf er op dat ik me ergerde aan de mensen voor me, die zoooo traag waren en dan heb ik het nog niet eens over de kassa juf. Maar alles went, met een fles (nep) oasis ( Sorry Tristan, de echte oasis is twee keer zo duur), avondeten en fabriekbrood ging ik weer huiswaarts. Nu is inmiddels mijn eten op en probeer ik even uit te zoeken hoe laat en waar ik moet zijn vanavond, terwijl ik me ook bedenk dat ik moet opschieten. Het is tijd voor du vin et les nouveaux gens. Au revoir mes amis. Tot het volgende blog ( in het frans)!!
En nog even een bijzondere vermelding voor mijn lieve vriendjes en vriendinnetjes, mama, papa, Tristan en Jasmijn bedankt voor de laatste leuke week Nederland!!!
En volgens mij kunnen geïnteresseerden dit blog volgen, maar dat zal ik eens even uitzoeken.
Bisous,
Lotte
Daar zit ik dan aan tafel in de woonkamer in een villa (Lees: in het souterrain van de villa) aan l'avenue Emile Zola. Terwijl ik dit schrijf, probeer ik ook even te koken (Jasmine, ik mis je nu al). Ik zal mijn eerste dag eens samenvatten. Met veel moeite ben ik om 7 uur vanochtend op gestaan en ontzettend bang dat ik al mijn spullen niet mee ging krijgen. Na een illegale busrit gearriveerd op het station Nijmegen. Beginpunt van deze reis. Samen met Jasmine, Charley, Iris en Maud ( die mij heel lief hebben uitgezwaaid) wachten op mijn mama ( die heel lief met mij helemaal naar Roosendaal is meegereisd). Om 09:18 stapten we in de trein en met een beetje geluk was ik om 12:53 in Lille. Maar helaas, het zat ons niet mee. In Roosendaal had trein naar Brussel- zuid wachten 40 minuten vertraging. Ondertussen mijn mama een dikke knuffel gegeven en terug gezet op de trein naar het mooi Twente. Na 50 minuten eindelijk een trein. Nou goed, beter een trein dan geen trein. Eenmaal in Brussel-midi dacht ik dat ik makkelijk over zou kunnen stappen naar Lille. Makkelijk ging het helaas niet. Na een zoektocht op het station, toch maar even gaan vragen bij de balie. Een lichtpuntje tijdens deze barre tocht. De baliemedewerkers spraken Belgisch!! Niet dat je daar dan mee geholpen bent, want ze begrepen me niet echt (Zouden die moppen dan tochl kloppen..?!). Maar gelukkig, ik mocht een uurtje op het station chillen. Het was inmiddels al half twee en ik zou eigenlijk al in Lille moeten zijn. Dan maar even iets te eten zoeken. Een lekkere baguette, daar was ik wel aan toe. Na mijn eerste hap vond ik de smaak toch een beetje vreemd. Bleek dat ik een broodje tonijnsalade aan het eten was. Voor een vis fanaat hemel, voor mij hel. Maar wie honger heeft eet alles, dus ik heb alles opgegeten. (ja, ik vond dit wel een vermelding waard). Eindelijk, in de trein naar Moeskroen. Daar kon ik dan eindelijk overstappen naar Lille. Doe je even...met 50 kilo aan bagage. Ik weet niet of jullie ooit op het station van Moeskroen zijn geweest, maar er was alleen een trapje naar beneden en omhoog. Dus je raad het al, dat ging nooit alleen lukken. Gelukkig zijn de belgen geen onaardige mensen en hielpen ze allemaal maar al te graag mijn koffers naar boven te sjouwen. Dertig minuten later
eindelijk in Lille. (15:50!!) Toen kreeg ik toch wel een beetje een gek gevoel. Hier ga ik dus wonen voor 6 maanden. Dit gaat mijn stad worden. Ik ben benieuwd. Inmiddels hadden mijn schouders en handen het wel gehad, maar even doorzetten. De tram zou wel niet zo erg zijn. Nou....
bliep bliep bliep deden de deuren van de tram die propvol zat en je raad het misschien al... mijn koffer stond binnen en ik moest me er nog bij proppen. Ik heb nog nooit zo brutaal mensen aan de kant geduwd (uit paniek natuurlijk, ik blijf een heel lief meisje). Een paar minuten, lief lachen en veel 'pardons' later stond ik weer buiten. En nu? Meteen maar gevraagd waar 38 'avenue Emile Zola, 59800 Lille (Zo, nu hebben jullie ook mijn adres. Ik verwacht zakken met post). Om half 5 had ik afgesproken met de la belle filles van de huisbaas. Ik was mooi op tijd en Madame L. ook. Voulez-vous d'anglais? En toen het antwoord dat ik niet verwachtte van een architecte. Non, quelques mots. Oke, het vooroordeel van de niet Engels sprekende Fransen werd even keihard bevestigd. In het frans liet ze me het huis zien, waar ik enkel de woorden bien, beau, d'accord sprak. Terwijl madame L. door ratelde in het Frans. Ook even bevestigd gekregen dat mijn Frans diep diep weg gezakt is. Maar het is gelukt ik zit in Frankrijk. Dat heb ik geweten ook. In de rij van de kassa betrapte ik mezelf er op dat ik me ergerde aan de mensen voor me, die zoooo traag waren en dan heb ik het nog niet eens over de kassa juf. Maar alles went, met een fles (nep) oasis ( Sorry Tristan, de echte oasis is twee keer zo duur), avondeten en fabriekbrood ging ik weer huiswaarts. Nu is inmiddels mijn eten op en probeer ik even uit te zoeken hoe laat en waar ik moet zijn vanavond, terwijl ik me ook bedenk dat ik moet opschieten. Het is tijd voor du vin et les nouveaux gens. Au revoir mes amis. Tot het volgende blog ( in het frans)!!
En nog even een bijzondere vermelding voor mijn lieve vriendjes en vriendinnetjes, mama, papa, Tristan en Jasmijn bedankt voor de laatste leuke week Nederland!!!
En volgens mij kunnen geïnteresseerden dit blog volgen, maar dat zal ik eens even uitzoeken.
Bisous,
Lotte
-
08 Januari 2014 - 20:56
Meike:
You go girl:) Veel plezier vanavond! -
08 Januari 2014 - 22:15
Jasmine:
Aaaah lief lotje, veel plezier vanavond! -
08 Januari 2014 - 22:15
Jasmine:
Aaaah lief lotje, veel plezier vanavond! -
08 Januari 2014 - 22:15
Jasmine:
Aaaah lief lotje, veel plezier vanavond! -
08 Januari 2014 - 22:15
Jasmine:
Aaaah lief lotje, veel plezier vanavond! -
08 Januari 2014 - 22:40
Elze:
Heel leuk Lotte! Fijn dat je - uiteindelijk - goed bent aangekomen. Alleen in België spreken ze geen Belgisch, maargoed dat wordt je vergeven! -
08 Januari 2014 - 22:58
Maud:
hahaha wat een avontuur die eerste dag, geniet er van lieve lotte xxxxx -
09 Januari 2014 - 12:07
Anne:
heeeel veel plezier Lot! tot skypes! -
09 Januari 2014 - 16:49
Liby Coenen:
Yeah nichie,
je doet het supergoed. Vind het heel knap hoe je met vijftig kilo van de plek bent gekomen. Zag die actie met de koffer in en jij buiten het voertuig helemaal voor me.. help (had ik namelijk in Parijs in de Metro met een paar van die handige schoolkids).
Ga je blog volgen, vindt het leuk om zo je ervaringen te lezen.
Take care en geniet...
x Liby
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
