Mon premier week-end à Strasbourg
Blijf op de hoogte en volg Lotte
05 Maart 2016 | Frankrijk, Straatsburg
Lieve lezers,
Na het lezen van mijn oude blogs uit Lille heb ik toch maar weer besloten om jullie via deze weg op de hoogte te houden. Jullie zijn vast benieuwd naar de reis die mij, van horen zeggen, naar deze prachtige stad heeft gebracht. Mijn reis begon eigenlijk al een dikke maand geleden. Ik had de hoop op een stage inmiddels opgegeven. Na de afwijzing bij Buitenlandse Zaken hield ik het voor gezien met die stomme sollicitaties en gesprekken. Ik ga wel 'gewoon' mijn master thesis schrijven en daarna zie ik wel verder was mijn gedachte, totdat ik eind januari een onverwachts mailtje kreeg dat ik was aangenomen als trainee bij de Council of Europe. Nou, mijn wereld stond even op zijn kop. Ik zat midden in de tentamenweek en waar ik eerst nog een vooruitzicht had op een extra herkansingweek moest ik nu alles in een keer halen. Dat was wel even stressen, maar gelukkig kan ik jullie vermelden dat ik al mijn vakken heb gehaald.
Het mailtje waarin stond dat ik was aangenomen bevatte niet meer informatie dan een datum en adres waar ik maandag 7 maart werd verwacht. Spannend! Met deze informatie ben ik als een gek op zoek gegaan naar een kamer in Strasbourg. Al vrij snel kwam ik via een Facebookgroep van de Council een advertentie tegen van een kamer midden in het centrum van Strasbourg. Na een Skype gesprek, met een kijkje in de kamer van 7m2 en een kennismaking met de huisgenoten werd ik uiteindelijk gekozen om de kamer van 7m2 eigen te maken.
Na nog wat papierwerk (lees: Erasmusbeurs die ik hopelijk krijg, want yes mijn traineeship is unpaid..) was het gisteren (vrijdag 4 maart) tijd om Nijmegen gedag te zeggen en een nieuw hoofdstuk te stappen. Ik moet jullie zeggen dat ik in de trein wel even heb moeten slikken. De gehele week heb ik verschillende mensen knuffels gegeven en dag gezegd, maar nu pas besefte ik dat het echt was. Het viel me eerlijk gezegd wel zwaar (nog steeds wel een beetje). In de trein bedacht ik me of het niet beter was om gewoon de trein terug te pakken naar Nijmegen, maar mijn volle koffers, het treinticket en de kamer die ik al had toegezegd en de vele bemoedigende woorden van vrienden en papa en mama, vertelden mij om naar Strasbourg te gaan.
Na een flinke vertraging, waardoor ik nu wel 25% van het ticket terug krijg (danke liebe Deutsche Bundesbahn en de jongen achter de informatiebalie die mij er in het Nederlands (!) op wees), passeerde ik eindelijk de grens van Frankrijk. Vol spanning keek ik uit het raam.. Kom maar op met dat mooie Strasbourg. Helaas leidde dit tot een kleine anticlimax want van het Duitse grensstadje Kehl naar Strasbourg is het zo'n 20 kilometer (van Arnhem naar Nijmegen). Dat stukje tussen Kehl en Strasbourg was grijs/grauw met een mix van oude vervallen Duits Franse flats (zie je het al voor je?). Onderweg stopte de trein nog twee keer en tijdens dit korte stukje veranderden de mensen die in de trein stapten de taal van Duits naar het Frans.
Na vijftien minuten arriveerde ik in Strasbourg. Eenmaal in Strasbourg was ik nog niet helemaal overtuigd van de schoonheid van Strasbourg. Maar laten we maar hoe slechter de stationsomgeving, hoe mooier de binnenstad. Op zoek naar mijn kamer liep ik wonder boven wonder in een straal naar mijn straat, Rue du Fossé des Tanneurs, en ik begon gelijk te krijgen. Des te verder ik van het station was, des te mooier de stad werd (tot zover ik het kon zien).
Mijn straat, vrij vertaald als greppel/gracht van de ambachtsman, die je wat mij betreft beter Rue du Fossé des coiffure kunt noemen want van het begin tot het einde van de straat zijn maar liefst tien kapperszaken te vinden (ik lieg misschien een beetje want ik heb niet precies geteld), waaronder die van mijn huisbaas. Hij is gespecialiseerd in hair extensions en pruiken. Zijn zaak is twee etages onder ons appartement. Dat is ook waar ik gisteren rond vijf uur aanbelde om het contract te tekenen. En putain, merde, (exuses voor mijn taalgebruik) mijn Frans is echt slecht. Ik kon goed verstaan wat monsieur Gillman mij vertelde, maar op het moment dat ik zelf een prachtige Franse zin moet fabriceren, rollen er enkel wat verdwaalde Franse lettergrepen en halve werkwoorden uit. Enfin, ik heb me kunnen redden. Het contract is getekend.
In het appartement, dat ik deel met twee meisjes, ontmoette ik het meisje waarvan ik de kamer overneem en een huisgenoot die ook vertrekt en waarvoor een nieuw meisje in de plaats komt. Ik leef nu een week samen met twee huisgenoten die komende week vertrekken. Het meisje dat blijf, zit op dit moment voor thesis onderzoek in Turkije. Het nieuwe meisje heb ik gisteren ook ontmoet. Volgen jullie het nog? Ik niet, maar in het kort ik heb en krijg twee leuke Frans (sprekende) huisgenoten. Ik werd meteen ontvangen met een gauffre en een biertje. Kortom, met mijn huisgenoten zit het wel goed. Gisteren ben ik ook al met drie meisjes, die ook een traineeship beginnen bij de Council of Europe, wat wezen drinken. Een daarvan heeft al enige ervaring bij de Council en heeft mij gelukkig gerust kunnen stellen. De mensen bij de Council zijn erg aardig en begrijpen dat je (slechts) een trainee bent en je niet alles kunt weten. Dit heeft me wel wat rustiger gemaakt, nu afwachten of ze ook echt gelijk heeft..
Vanavond spreken we af met rest van de groep die inmiddels ook zijn gearriveerd. Ik ben benieuwd naar hun verhalen. Volgens mijn huisgenoot, waarvan ik de kamer overneem en die ook een stage heeft gedaan bij de Council, is de groep trainees een grote familie en hoef je niet bang te zijn dat je alleen bent (tijdens de lunch). Wat een opluchting.. Al was ik niet echt bang dat ik geen contact zou maken (ik ben gewoon geweldig)
Op dit moment zit ik in het kamertje van 7m2, of om eerlijk te zijn, in de iets ruimere woonkamer, maar ik heb niets te klagen over de kamer. Behalve dat ik 's nachts een beetje doodvries door mijn dunne fleece slaapzakje van de Xenos, maar daar ga ik nog even een oplossing voor vinden vandaag. Ik ben net naar de bank geweest om een rekening te openen, omdat je voor de huursubsidie die ik ga aanvragen een Frans bankaccount nodig hebt. Helaas kon ik pas een afspraak krijgen op 22 maart en dat vond ik een beetje laat. Ik heb me laten vertellen dat in het Council gebouw ook een bank zit en dat je daar gemakkelijk binnen kunt lopen. Dus dat ga ik maandag maar eens proberen.
Misschien was het een beetje vroeg om nu al een blog te schrijven, maar schrijven schijnt therapeutisch te werken en het is fijn om dingen op papier te zetten. Hoewel het afscheid mij iets zwaarder viel/valt (door wie zou dat toch komen..), dan in Lille heb ik er wel alle vertrouwen in dat ik het wel ga redden de aankomende vijf maanden. Mijn reis is net begonnen!
Tot slot, if you do good, you will be doing well, aldus een oude Duitse man in de trein naar Strasbourg. Keep that in mind, whatever hij daar ook mee bedoelde.
Voor nu, bisous aan al mijn schatjes in Nederland. Voor later, tot snel!
xxx
Na het lezen van mijn oude blogs uit Lille heb ik toch maar weer besloten om jullie via deze weg op de hoogte te houden. Jullie zijn vast benieuwd naar de reis die mij, van horen zeggen, naar deze prachtige stad heeft gebracht. Mijn reis begon eigenlijk al een dikke maand geleden. Ik had de hoop op een stage inmiddels opgegeven. Na de afwijzing bij Buitenlandse Zaken hield ik het voor gezien met die stomme sollicitaties en gesprekken. Ik ga wel 'gewoon' mijn master thesis schrijven en daarna zie ik wel verder was mijn gedachte, totdat ik eind januari een onverwachts mailtje kreeg dat ik was aangenomen als trainee bij de Council of Europe. Nou, mijn wereld stond even op zijn kop. Ik zat midden in de tentamenweek en waar ik eerst nog een vooruitzicht had op een extra herkansingweek moest ik nu alles in een keer halen. Dat was wel even stressen, maar gelukkig kan ik jullie vermelden dat ik al mijn vakken heb gehaald.
Het mailtje waarin stond dat ik was aangenomen bevatte niet meer informatie dan een datum en adres waar ik maandag 7 maart werd verwacht. Spannend! Met deze informatie ben ik als een gek op zoek gegaan naar een kamer in Strasbourg. Al vrij snel kwam ik via een Facebookgroep van de Council een advertentie tegen van een kamer midden in het centrum van Strasbourg. Na een Skype gesprek, met een kijkje in de kamer van 7m2 en een kennismaking met de huisgenoten werd ik uiteindelijk gekozen om de kamer van 7m2 eigen te maken.
Na nog wat papierwerk (lees: Erasmusbeurs die ik hopelijk krijg, want yes mijn traineeship is unpaid..) was het gisteren (vrijdag 4 maart) tijd om Nijmegen gedag te zeggen en een nieuw hoofdstuk te stappen. Ik moet jullie zeggen dat ik in de trein wel even heb moeten slikken. De gehele week heb ik verschillende mensen knuffels gegeven en dag gezegd, maar nu pas besefte ik dat het echt was. Het viel me eerlijk gezegd wel zwaar (nog steeds wel een beetje). In de trein bedacht ik me of het niet beter was om gewoon de trein terug te pakken naar Nijmegen, maar mijn volle koffers, het treinticket en de kamer die ik al had toegezegd en de vele bemoedigende woorden van vrienden en papa en mama, vertelden mij om naar Strasbourg te gaan.
Na een flinke vertraging, waardoor ik nu wel 25% van het ticket terug krijg (danke liebe Deutsche Bundesbahn en de jongen achter de informatiebalie die mij er in het Nederlands (!) op wees), passeerde ik eindelijk de grens van Frankrijk. Vol spanning keek ik uit het raam.. Kom maar op met dat mooie Strasbourg. Helaas leidde dit tot een kleine anticlimax want van het Duitse grensstadje Kehl naar Strasbourg is het zo'n 20 kilometer (van Arnhem naar Nijmegen). Dat stukje tussen Kehl en Strasbourg was grijs/grauw met een mix van oude vervallen Duits Franse flats (zie je het al voor je?). Onderweg stopte de trein nog twee keer en tijdens dit korte stukje veranderden de mensen die in de trein stapten de taal van Duits naar het Frans.
Na vijftien minuten arriveerde ik in Strasbourg. Eenmaal in Strasbourg was ik nog niet helemaal overtuigd van de schoonheid van Strasbourg. Maar laten we maar hoe slechter de stationsomgeving, hoe mooier de binnenstad. Op zoek naar mijn kamer liep ik wonder boven wonder in een straal naar mijn straat, Rue du Fossé des Tanneurs, en ik begon gelijk te krijgen. Des te verder ik van het station was, des te mooier de stad werd (tot zover ik het kon zien).
Mijn straat, vrij vertaald als greppel/gracht van de ambachtsman, die je wat mij betreft beter Rue du Fossé des coiffure kunt noemen want van het begin tot het einde van de straat zijn maar liefst tien kapperszaken te vinden (ik lieg misschien een beetje want ik heb niet precies geteld), waaronder die van mijn huisbaas. Hij is gespecialiseerd in hair extensions en pruiken. Zijn zaak is twee etages onder ons appartement. Dat is ook waar ik gisteren rond vijf uur aanbelde om het contract te tekenen. En putain, merde, (exuses voor mijn taalgebruik) mijn Frans is echt slecht. Ik kon goed verstaan wat monsieur Gillman mij vertelde, maar op het moment dat ik zelf een prachtige Franse zin moet fabriceren, rollen er enkel wat verdwaalde Franse lettergrepen en halve werkwoorden uit. Enfin, ik heb me kunnen redden. Het contract is getekend.
In het appartement, dat ik deel met twee meisjes, ontmoette ik het meisje waarvan ik de kamer overneem en een huisgenoot die ook vertrekt en waarvoor een nieuw meisje in de plaats komt. Ik leef nu een week samen met twee huisgenoten die komende week vertrekken. Het meisje dat blijf, zit op dit moment voor thesis onderzoek in Turkije. Het nieuwe meisje heb ik gisteren ook ontmoet. Volgen jullie het nog? Ik niet, maar in het kort ik heb en krijg twee leuke Frans (sprekende) huisgenoten. Ik werd meteen ontvangen met een gauffre en een biertje. Kortom, met mijn huisgenoten zit het wel goed. Gisteren ben ik ook al met drie meisjes, die ook een traineeship beginnen bij de Council of Europe, wat wezen drinken. Een daarvan heeft al enige ervaring bij de Council en heeft mij gelukkig gerust kunnen stellen. De mensen bij de Council zijn erg aardig en begrijpen dat je (slechts) een trainee bent en je niet alles kunt weten. Dit heeft me wel wat rustiger gemaakt, nu afwachten of ze ook echt gelijk heeft..
Vanavond spreken we af met rest van de groep die inmiddels ook zijn gearriveerd. Ik ben benieuwd naar hun verhalen. Volgens mijn huisgenoot, waarvan ik de kamer overneem en die ook een stage heeft gedaan bij de Council, is de groep trainees een grote familie en hoef je niet bang te zijn dat je alleen bent (tijdens de lunch). Wat een opluchting.. Al was ik niet echt bang dat ik geen contact zou maken (ik ben gewoon geweldig)
Op dit moment zit ik in het kamertje van 7m2, of om eerlijk te zijn, in de iets ruimere woonkamer, maar ik heb niets te klagen over de kamer. Behalve dat ik 's nachts een beetje doodvries door mijn dunne fleece slaapzakje van de Xenos, maar daar ga ik nog even een oplossing voor vinden vandaag. Ik ben net naar de bank geweest om een rekening te openen, omdat je voor de huursubsidie die ik ga aanvragen een Frans bankaccount nodig hebt. Helaas kon ik pas een afspraak krijgen op 22 maart en dat vond ik een beetje laat. Ik heb me laten vertellen dat in het Council gebouw ook een bank zit en dat je daar gemakkelijk binnen kunt lopen. Dus dat ga ik maandag maar eens proberen.
Misschien was het een beetje vroeg om nu al een blog te schrijven, maar schrijven schijnt therapeutisch te werken en het is fijn om dingen op papier te zetten. Hoewel het afscheid mij iets zwaarder viel/valt (door wie zou dat toch komen..), dan in Lille heb ik er wel alle vertrouwen in dat ik het wel ga redden de aankomende vijf maanden. Mijn reis is net begonnen!
Tot slot, if you do good, you will be doing well, aldus een oude Duitse man in de trein naar Strasbourg. Keep that in mind, whatever hij daar ook mee bedoelde.
Voor nu, bisous aan al mijn schatjes in Nederland. Voor later, tot snel!
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
