La vie Lilliose

Bonjour mes cheries,

Naast mij ligt onze 'huiskalender'. Op deze kalender schrijven mijn huisgenootje en ik al onze activiteiten. Zo houden we een beetje bij wat we de dag voor de dag van gisteren deden. Het valt me op dat studiegerelateerde woorden (college, studeren, leren) er eigenlijk niet op voorkomen. Dit wil niet zeggen dat ik hier alleen maar aan het drinken eten en feesten ben. Ik bijna elke dag wel te vinden op het Sciences po. Ik moet zeggen zo'n ramp is het niet. Integendeel, de colleges zijn hier veel leuker (nee helaas niet altijd beter) dan in Nijmegen. Er is veel meer debat door alle internationale achtergronden. Voor veel vakken hoeven we alleen maar een paper (op de Franse manier) te schrijven en een presentatie te geven. Klinkt super chill, maar vergis je niet. Ik heb twee weken geleden drie dagen aan een paper + presentatie gezeten voor een of ander mastervak. Ik schreef dit paper samen met een Franse jongen. Nu hoop ik niet dat hij dit gaat lezen, is dit wel het geval dan zeg ik alvast we hebben niet gekozen voor onze samenwerking dus blame it on the teacher. Ja, the teacher. Wat een man. Hij lacht je uit als je een antwoord niet weet of als je iets verkeerds zegt. Heerlijk om voor hem een presentatie te geven. Maar goed, samengevat (want ik wil niet mijn hele blog schrijven over een paper/presentatie) De presentatie moest 10 minuten duren. Mijn compagnon sprak in prachtig Franglish (lees: las zijn deel van ons paper voor) en dit duurde 20 minuten en tot overmaat van ramp was hij ook nog eens vergeten om mijn sheets in de powerpoint te stoppen. Resultaat: Een iet wat gefrustreerde docent en nu maar duimen dat ik dit vak gehaald heb. Jullie vragen je vast af (ik ook!!)waarom ik dit verhaal (zonder enige clue) op schrijf, maar ik wil jullie laten weten dat ik ook probeer te studeren hier :). Zo probeer ik hier ook mijn scriptie te schrijven. Ik moet zeggen dat het vies tegenvalt, maar steeds als ik denk ik stop ermee komt er weer iets op mijn pad dat er voor zorgt dat ik blijf proberen. Vorige week was er een debat over de integratie van Roma in Frankrijk (mijn scriptieonderwerp). Dit was helaas wel in het Frans, maar ik kon het aardig volgen en ik weet in ieder geval dat mijn onderwerp actueel is.

Een woord dat wel op onze kalender voorkomt is: PARTY. Laten we beginnen met the kiss and shot party. Ja serieus, voor een kus krijg je een gratis shotje. Achteraf was dit geen goed idee. Een paar dagen later was iedereen snotverkouden of zelfs ziek. En dat kwam niet door fietsen zonder jas.. Goed, de dag er na hadden we een huisfeestje at Simons. Erg gezellig. Anna, Renato en ik besloten tot de eerste metro in de stad te blijven hangen. De eerste metro gaat doordeweeks 5:30, maar we waren even vergeten dat het zondag was. Dus om te tijd verdrijven (tot 6:30) kochten we een 'lekker' ontbijt. Friet. Om kwart over 7 lag ik in mijn mandje. Na wat uurtjes slaap in te hebben gehaald verzamelden we ons rond een uurtje of 4 met restjes eten of vers voedsel van de markt bij Arya en Teodor voor de wekelijkse brunch.ja als je 's ochtends om 7 naar bed gaat kan dit wel een brunch noemen. Ook dit weekend was weer erruugg gezellig, maar als ik dit in detail ga vertellen heb ik het gevoel dat ik jullie een beetje ga vervelen. Ik kan jullie wel vertellen dat ik dit weekend niet thuis heb geslapen....

Ik heb een weekend van huisgenoot geruild, omdat mijn huisgenootje een weekendje naar Nijmegen ( JAAAA) ging om daar haar oude huisgenootje op te zoeken. De jongen die voor mij op mijn kamer zat, zit nu voor een half jaar in Nijmegen. 'De wereld is klein'. Zodoende, zat ik een weekendje aan de andere kant van Lille.

Ik kijk weer eens even naar onze huiskalender en ik zie dat ik niet echt een chronologisch verhaal aan het vertellen ben, maar het tweede woord dat op de kalender erg veel voorkomt is TRAVEL. Voor de niet Erasmus gangers: Lille is ontzettend leuk, maar veel studenten die hier zijn willen meer zien van Europa dus plannen we allemaal leuke reisjes. Dus vandaar dat Maarit, Caitlin en ik besloten om een dagje Brussels te doen. Ik was er nog nooit geweest ( Slecht he...), maar ik ga er zeker nog een keer terug ( om te werken bij de Europese Commissie of voor iets minder ambitieus zoals de heerlijke wafels). De stad is ideaal. Overal Frans én Nederlands!!
Om in Brussels te komen hebben we gebruik gemaakt van BlaBlacar. Voor iedereen die hier niet mee bekend is. Hier is een korte uitleg: http://www.blablacar.nl/hoe-werkt-blablacar

Om half 11 hadden we afgesproken bij een metrostation iets buiten Lille en daar stond onze 'taxi' klaar. Een jonge vrouw die die dag in Brussel moest zijn. Oja, kleinigheidje ze sprak alleen Frans. Geen probleem dachten we, daar komen we wel uit. De hele weg naar Brussel is er geen woord gewisseld ( AWKWARD momentje). Maar we waren veilig in Brussel en daar ging het om. Na een zelf gecreëerde citytour van Mannenkenpis tot het Europees Parlement was het tijd om huiswaarts te keren. Op het station aten we nog even iets. Het station waar ik zeven weken geleden mijn eerste ervaring had met tonijn(ja je gelooft het niet, ik heb al meerdere pasta's gegeten met tonijn). Ineens bedachten we ons dat de terugweg best eng kon worden. We zouden terug rijden met Franse man met een zeer Marokkaanse naam en foto. Wie weet waar hij ons heen zou rijden. We bedachten een noodplan voor het geval dat.. Natuurlijk sloeg dat helemaal niet nergens op. We hadden een ontzettend leuk terugweg met de man(Heel wat beter dan de heen weg). We spraken zelfs in het Frans(!) over van alles en nog wat. En het beste: We reden gewoon naar Lille. Zo blijkt maar weer hoe gehersenspoeld we zijn. Als de man Jan de Vries had geheten en een 'normale' foto had, waren we zonder paniek ingestapt.. Een lesje geleerd dus. Onze volgende trip gaat naar: BUDAPEST! Tips zijn welkom.

Ik mag nu wel zeggen dat ik mijn draai in Lille wel heb gevonden, mijn knie denkt daar ook zo over. De dag na Brussel besloten Maarit en ik naar de Wazemmes markt te gaan. Helaas eindigde deze dag iets minder leuk. Ik gleed uit en verdraaide mijn knie. Geen paniek alles is nu weer goed, maar ik schrok wel even. Want je hebt hier op elke hoek wel een pharmacie en dokters bestaan gelukkig ook in Frankrijk, maar de taal is toch wel een barrière. De moeder van het Franse huisgenootje van Maarit was huisarts dus die hebben we even gebeld. Als ik het nodig was, kon ik bij haar langs maar ik kon naar twee dagen wel weer aardig lopen. Gelukkig.

Ik kijk voor de laatste keer op onze kalender en ik zie dat er allemaal leuke dagen achter me liggen. Waarvan ik jullie weer een beetje van op de hoogte heb gebracht ( hoop ik). Ik heb ook ontzettend veel leuke dagen in het voorschiet liggen!! Mijn ouders en broertje komen deze week, iik word 21 deze week, 4 dagen Budapest en dan mijn lieve zusje die langs komt in haar vakantie. So,ik zal jullie snel weer schrijven.


Grande bisous,

xxxxxxxx

PS: Hierbij beloof ik dat mijn volgende blog geschreven is in het Frans.